φιλευτικά

Ν

επίρρ. φιλικά («ωσάν εμνόξασι κι οι δυο, φιλευτικά μιλούσι», Ερωτόκρ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < φιλεύω, μέσω ενός αμάρτυρου επιθ. *φιλευτικός].